Carla werkt als ambulant verpleegkundige bij de IHT Crisisdienst in Ede.
“We helpen mensen van 18 tot 60 jaar die in een psychische crisis zitten. Door intensieve zorg aan te bieden, vaak bij de mensen thuis, proberen wij opname in een kliniek te voorkomen. Zo kunnen cliënten in hun vertrouwde omgeving blijven terwijl we werken aan stabilisatie. Als ambulant verpleegkundige begeleid ik cliënten en ondersteun ik ze bij hun herstel.”
“Mensen die in crisis zijn kunnen door de politie, huisarts of andere verwijzers naar ons worden verwezen. Nadat iemand bij ons wordt aangemeld kijkt een beoordelaar of wij passende zorg kunnen bieden. Soms behandelen we ook cliënten die al binnen Pro Persona hulp krijgen, maar tijdelijk extra ondersteuning nodig hebben door een crisis.”
“De behandeling is kort en gericht op het stabiliseren van de cliënt. We helpen om de ergste crisis onder controle te krijgen, zodat de zorg daarna kan worden voortgezet op een andere afdeling of bijvoorbeeld weer bij de huisarts. Na enkele weken kijken we hoe het gaat en of de behandeling verlengd moet worden.”
“We behandelen een heel verschillende groep mensen. Het enige wat ze met elkaar gemeen hebben, is dat ze in crisis zijn, dat betekent dat ze suïcidale gedachten hebben. Elke cliënt is uniek, dus we maken voor iedereen een apart behandelplan. De variatie in mensen maakt het werken op de crisisdienst interessant en uitdagend.”
“Mijn werk bestaat uit twee delen: cliënten begeleiden in de acute deeltijdbehandeling of via afspraken bij hen thuis of op locatie. Omdat we minder mensen kunnen opnemen, werken we veel ambulant. Dit betekent dat de cliënt thuis woont en op afspraak zorg krijgt. Voor sommige cliënten is structuur lastig, bijvoorbeeld s’ ochtends uit bed komen of hun dag invullen. Daarvoor bieden we op onze locatie de acute deeltijdbehandeling, waar cliënten vijf ochtenden per week kunnen komen. Deze ochtenden bestaan uit doe-onderdelen en praat-onderdelen. Dit zijn praktische en therapeutische activiteiten die we samen met vaktherapeuten in blokken van drie weken aanbieden. Na drie weken kijken we of er een vervolg nodig is.”
“Bij huisbezoeken bespreek ik samen met de cliënt waar de hulpvraag ligt. Daarna gaan we samen toewerken naar het doel. Het crisissignaleringsplan is hierin heel belangrijk. Dat helpt cliënten inzien wanneer het goed of minder goed gaat en wat ze zelf kunnen doen om de situatie te verbeteren. Ook kijk ik goed hoe hun omgeving hierbij kan helpen. Ik help cliënten ook bij hun dagstructuur en soms doen we therapieën zoals exposure therapie voor angstklachten.”
“De meeste huisbezoeken verlopen goed, maar je weet nooit precies wat je gaat aantreffen achter een deur. Vooraf heb ik meestal wel een beeld van de situatie, als ik twijfel over de situatie of als het een ingewikkelde casus is kan ik ook samen met een collega gaan. Dit is vaak ook nuttig omdat je dan meer ziet en kunt overleggen.”
“Op mijn werk is geen dag hetzelfde. We werken met een brede doelgroep, van jong tot oud en met verschillende achtergronden. Dit maakt het werk afwisselend. Daarnaast vind ik de samenwerking met het team erg leuk. Elke ochtend bespreken we de cliënten en dat zorgt ervoor dat iedereen goed op de hoogte is. We zijn 24/7 beschikbaar, dus we moeten het werk van elkaar over kunnen nemen.”
“Ik ben ooit als doktersassistent begonnen, maar ik merkte dat ik meer interesse had in de psyche dan in het fysieke aspect. Daarom ben ik de psychiatrie ingegaan.”
“Ik ben tevreden over mijn werkgever. Als er iets is waar ik tegenaan loop, kan ik dat bespreken, zelfs met de directie. Ook krijg ik mogelijkheden om mezelf te ontwikkelen.”
“Het team is ontzettend fijn. Hoewel het werk zwaar kan zijn, lachen we ontzettend veel en ondersteunen we elkaar. Iedereen in het team heeft zijn eigen kracht en die benutten we ook goed. Dit is belangrijk, want we hebben te maken met heftige casussen. Samen maken we het werk lichter.”