‘Ik bied cliënten een luisterend oor, over de grote en kleine dingen van het leven.'

‘Ik bied ondersteuning bij zingevings- en levensvragen. Vroeger kwam die hulp vooral vanuit de kerken, maar tegenwoordig zijn steeds minder mensen verbonden aan een geloof. Toch blijven de levensvragen bestaan, zoals: ‘Waarom ben ik hier? Wie ben ik? Wat moet ik met mezelf aan? Waarom sta ik ’s ochtends op? Wat vind ik leuk of belangrijk om te doen?’ Ik bied cliënten een luisterend oor over de grote en kleine dingen van het leven en ga daarover met hen in gesprek.’

‘We zijn een team van zeven geestelijke verzorgers, elk met onze eigen achtergrond, locaties en afdelingen. We proberen veel op de afdelingen aanwezig te zijn zodat we vindbaar zijn voor cliënten, met of zonder afspraak. ’

‘Dit kan op verschillende manieren. De verpleging of behandelaren kunnen cliënten doorverwijzen. Cliënten kunnen ook zelf contact opnemen of langskomen. We zijn ook vaak op de afdeling aanwezig om cliënten te bezoeken. Soms denken mensen dat het alleen over godsdienst gaat, maar geestelijke verzorging is veel breder dan dat.’

‘Wij staan klaar voor cliënten om met ze in gesprek te gaan. Elke dag ziet er anders uit. Naast individuele gesprekken bieden we ook groepsgesprekken aan met verschillende thema’s. We werken soms met foto’s, kunst en muziek. Elke zondag is er een viering in de kerk: twee keer per maand christelijk, een keer humanistisch en een keer iets anders. Daarnaast organiseert onze islamitische collega wekelijks het vrijdaggebed. We hebben ook een bijbelkring, een koor, een inspiratiekring en gaan soms naar een klooster voor een middaggebed.’

‘Geestelijke verzorging loopt naast de behandeling. Wij zijn geen behandelaren en kunnen niet in cliëntendossiers kijken. Dat heeft voor- en nadelen. Een voordeel omdat ik naar de mens wil kijken en niet naar de diagnose.  Een nadeel omdat ik het soms moeilijk vind om op de hoogte te blijven van wat er speelt bij een cliënt. Daarnaast hebben we andere regels voor vertrouwelijkheid dan de collega behandelaren. Alles wat cliënten zeggen is vertrouwelijk, behalve bij gevaar.’

‘Ik heb religiewetenschappen gestudeerd en een master in geestelijke verzorging behaald. Ik ben aangesloten bij de Raad voor institutioneel niet-gezonden geestelijk verzorgers. Dit betekent dat ik niet vanuit een specifieke traditie werk. Voor mij persoonlijk zijn paganisme, taoïsme en mystiek belangrijke inspiratiebronnen.’

‘Eerst was ik niet van plan om in de psychiatrie werken. Maar na een dag meelopen, was ik ontzettend enthousiast. Ik merkte dat juist in de psychiatrie zingevingsvragen heel expliciet kunnen zijn. Mensen die ziek worden of met een psychische aandoening te maken krijgen, gaan vaak meer nadenken over bepaalde levensvragen. Soms maken ze zich zorgen om hun toekomst: hoe ziet die eruit en wat kan ik dan nog? Over dat soort vragen ga ik met mensen in gesprek.’

‘Het mooiste is dat veel mensen het fijn vinden dat iemand naar hen luistert. Ik ben er echt even voor de cliënt en zijn/haar verhaal, zonder iets meteen te willen veranderen of oplossen. We hebben geen targets of behandeldruk, waardoor we wat meer tijd kunnen nemen. Cliënten waarderen dat vaak erg.’